Help, mijn kind vertoont "probleemgedrag" en ik weet niet wat ik kan doen om te helpen

Het kernpatroon 

Het gaat over een kernpatroon waardoor we op het verkeerde spoor komen en later in ons leven zien we dat de problemen groter worden. Oorzaak - gevolg - oorzaak - gevolg. Op het moment dat we het verkeerde spoor volgen en dat is niet verbonden met wie we zijn dan nemen de problemen toe en worden ze groter. Ik geloof dat een groot deel van de 'problemen' die ontstaan bij kinderen voorkomen kunnen worden door ons bewust te worden van deze oorzaak en je te verbinden met je innerlijke bron van levensenergie. 

Het ontstaan van het patroon

Het begint al als we klein zijn

Als klein meisje werd ze geboren in een gezin met twee ouders die het beste met haar voor hadden. De meeste ouders zijn nog onbewust van energie en dragen allerlei verwachtingen, trauma en overtuigingen met zich mee. Dit hoeft dan ook niet verbaal in woorden te worden uitgesproken, maar via energie zijn ze direct voelbaar voor kinderen. Zeker in de eerste 7 jaar van hun leven staan kinderen nog volledig open.

Een voorbeeld:

Als de moeder bijv. een goede moeder wil zijn en daarbij druk ervaart om het juiste te doen, dan kan het zijn dat het kind ook druk ervaart om een goed kind te zijn om trouw te zijn aan de moeder. Of als een vader ervaart dat hij een idee heeft van de manier waarop hij wil dat het kind zich gedraagt, dan is de kans groot dat het kind uit de grote liefde die het voelt voor pappa en mamma zich daarnaar gaat gedragen. Het kind houdt zoveel van de ouders dat het hen gelukkig wil maken en zal zeggen: oké pappa en mamma ik zal doen wat jullie van me vragen, want ik hou zoveel van jullie. Ik wil jullie gelukkig maken.

Wat er gebeurd als het kind onbewust zo’n keuze maakt is dat het de ouders voorop zet in hun behoefte en weg beweegt van wie het kind van nature is. Het gaat zich aanpassen en draagt de lasten die de ouders onbewust met zich meedragen. En zonder te weten dat dit zo werkt kun je daar als ouder niets aan doen. Dat is hoe het gaat. En hoe trauma en pijn van generatie op generatie worden overgedragen. Totdat iemand het ziet en het anders kan gaan doen. En als je dit artikel leest ben jij misschien wel die ouder die het mag zien en de cirkel kan gaan doorbreken. 

De rol van school en onderwijs

Een meisje van 4 jaar begint op school. Ze merkt dat ze van alles moet. Ze moet naar school, ook al wil ze het eigenlijk niet. Er is geen ruimte voor een andere keuze. Want dit is hoe het hoort. Haar ouders volgen de regels van school en de overheid. Want zo is het systeem nu eenmaal ingericht. Kinderen gaan naar school als ze 4 zijn en krijgen daarin een heel pad van onderwijs waar ze in mee moeten gaan. Zo is het en niet anders. Vaste tijden, een vaste structuur, vast onderwijs, er wordt gekeken naar gemiddelden en er wordt gemeten of het kind wel goed presteert. Het kind moet binnen de kaders passen die zijn opgesteld. 

We proppen het kind in een malletje wat we met zijn alle als normaal zijn gaan zien. Het kind moet meekomen. Het kind moet zijn eigen ritme in de steek laten omdat het niet anders kan. Het kind moet doen wat de juf zegt ook al voelt het iets anders. Het kind moet rekenen, ook als het kind dit van nature niet kan. Het kind moet spelen, terwijl het eigenlijk moe is. En daarmee wil ik niet zeggen dat het kind geen duidelijkheid of grenzen nodig heeft. Het kind leert zo van jongs af aan dat het van alles moet en verliest daarmee het contact met de eigen behoeften.

Wat nodig is is dat het kind geholpen wordt in wat het meemaakt en ervaart, zodat het kind zichzelf niet hoeft te verlaten. Maar kan leren omgaan met bijv. de uitdaging in het rekenen door te leren door zetten, lief zijn voor zichzelf, de kracht van oefenen en dat het kind nog steeds helemaal oké is als het ergens minder goed in is. Het gaat om het bouwen van een stevig fundament van veiligheid, vertrouwen, fouten mogen maken en spelenderwijs leren. Maar dan is er wel iemand nodig die naast het kind staat en dit uitdraagt in plaats van de druk die op het kind wordt gelegd. Probleemgedrag zoals perfectionisme, faalangst, boosheid, angsten ontstaat niet zomaar. Het komt niet uit de lucht vallen. Er is veel meer op van invloed dan waar je je misschien bewust van bent. Denk aan de generaties voor je in familiesystemen en de collectieve overtuigingen die in de lucht hangen. Hierover een andere keer meer. 

De invloed van de impliciete boodschappen van het onderwijs

Ook al hebben de mensen in de systemen het beste met de kinderen voor. Het systeem zit anders in elkaar en geeft op de onderlaag een andere boodschap aan het kind. Enkele impliciete boodschappen die het kind meekrijgt: Als je niet presteert val je er buiten, Je mag jezelf niet zijn, je wordt alleen geaccepteerd als je het goed doet. De buitenwereld weet het beter. Je moet doen wat er gevraagd wordt anders krijg je straf. Je moet net zo zijn als anderen. Je moet presteren. De druk is groot en om erbij te horen, het goed te doen en lief gevonden te worden doet het kind zijn uiterste best. Het voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld wordt belangrijker dan het kind zelf. 

En misschien ben jij een millennial ouder, die deze druk herkent vanuit vroeger. Herken je de druk die je gevoelt hebt op school en waar je je nu bewust van wordt. Als jij deze ouder bent die dit kan herkennen en voelen. Dan ben jij zeker de ouder die het anders mag gaan leren doen. Met terugwerkende kracht kun jij jezelf bevrijden van oude overtuigingen en pijn die jou belemmeren om echt te genieten van het leven. Want de druk die je ervaren hebt op school. Ervaar je nu misschien in een andere vorm nog steeds op werk, in je gezin of tijdens het sporten. En twee vliegen in één klap. Kies jij ervoor om dit te onderzoeken in jezelf, dan zal je niet alleen anders gaan kijken naar jezelf en je leven, maar ook naar je kind. En dat opent deuren voor jou. Om het echt anders te gaan doen. 

Beter begrijpen waar het 'probleem' gedrag van je kind vandaan komt

Ieder kind wordt geboren met een bron van levensenergie wat het is en in zich draagt. Niemand uitgezonderd. Het kind wat geboren wordt bestaat en ervaart als die bron, maar al snel gaat het kind een beweging maken naar de omgeving waarin het vanuit liefde wil voldoen aan de verwachtingen van de ouders of zich aanpast aan de eisen en verwachtingen op school. Dat is de eerste stap die het kind onbewust zet waarbij het kind zichzelf verlaat. Met alle gevolgen van dien. 

Kinderen zijn niet gek en hun gedrag ook niet 

Veel mensen hebben geen idee van het bestaan van deze bron van levensenergie in zichzelf. Het niet weten zorgt voor verwarring, afleiding en je neemt een afslag die niet aansluit bij wat er werkelijk aan de hand is. En dat gebeurd dus ook bij ouders met kinderen met probleemgedrag. De werkelijke oorzaak wordt nog niet gekend en dan gaan we er aan voorbij en blijven we ploeteren en ronddraaien in cirkels. En we begrijpen het niet. We gaan wel met kleine stapjes vooruit maar toch wordt de kern van het probleem niet aangeraakt. En dit ligt niet aan de mooie pure kinderen die op de wereld worden gezet. Dat maak je mij niet wijs.

Open staan voor een nieuwe waarheid kan eng zijn

De waarheid van ons menszijn is ingewikkeld om te ervaren als je er niet voor open staat. Zolang je in je hoofd zit en er niet in gelooft ga je dit ook niet ervaren of zien. En daar zit het hem in. 

Een van de wetten is: wat je gelooft wordt waar en dan zie je dat terug in je leven. Dat is de kracht en invloed van overtuigingen die wij geloven. Dus als jij gelooft dat het niet bestaat, dan is dat wat je ervaart. Zie je hoe een overtuiging je zo voor de gek kan houden? En jouw hoofd denkt, ja maar ik ervaar het niet, dus het is er niet. Maar dit is dus niet waar.

Tot dat er iets of iemand op je pad komt of er iets in je leven gebeurd wat je ogen opent en waardoor jij het wel gaat ervaren. Misschien is dat een moment dat je heel diep zit en dat er iets wakker wordt in je, misschien een ongeluk, een crisis, misschien een ontmoeting met iemand, misschien een kind met wie het niet goed gaat, waardoor jij bereid bent om buiten de hokjes en kaders te kijken van wat je kent. Dan kan je open staan voor een nieuwe ervaring. Ook al zegt je hoofd misschien: wat een onzin, dat bestaat toch niet. Er wordt iets wakker in jou wat een zacht duwtje geeft om een boek te openen, een filmpje te kijken een training te volgen. Waarvan je misschien eerder nooit dacht dat je het zou doen. En dat moment komt bij ieder mens op eigen wijze. Daar hoef je niks voor te doen. De vraag is: Durf jij te bewegen naar het onbekende? Of blijf je bij wat veilig voelt omdat je het kent? 

Hoe een moeizaam pad ontstaat 

Als ik kijk naar mijn leven dan heb ik gevoelsmatig nooit echt kunnen slagen. Dat klinkt een beetje zwaar en negatief, maar zo voelt het echt. Als ik kijk naar het praktische dan heb ik mijn diploma’s gehaald, HAVO, HBO en ik heb banen gehad. Maar in die banen voelde ik me nooit 100% in mijn kracht. Ik deed het vanuit wat ik kon en wat ik in me had, maar ik kwam nooit helemaal tot mijn recht. Dit begon eigenlijk al op de middelbare school. Ik had moeite met dingen die voor andere mensen normaal leken. Dus ik ervaarde grote angst om naar school te gaan, ik voelde me ongemakkelijk in contact met leeftijdsgenoten en ik voelde me heel onzeker over mijn uiterlijk. In mijn eerste jaar droeg ik nog een bril en ik vond mezelf lelijk. Ik voelde me onzeker en helemaal niet stevig in mezelf. En toch moest ik naar de middelbare school. Voor mij voelde dit super onveilig. Ik had helemaal geen stevigheid in mezelf en voelde me als voer voor de wolven. Ik raakte de weg kwijt en viel uit.

Het heeft oorzaak-gevolg. Als het kind vanaf het begin van zijn leven niet goed verbonden is in zichzelf dan is het niet gek dat het kind probleemgedrag gaat laten zien. Niet verbonden zijn met je kern leidt tot onveiligheid, onbegrip, angst en dit leidt tot depressie, verkeerde vrienden, angststoornissen. En als dit blijft voort bestaan dan ga je dit ook zien in het volwassen leven zoals bij mij. 

Ik worstelde mijn school door terwijl mijn lichaam vol zat met angsten en pijn waar ik niks van begreep. Ik zette een masker op en negeerde het. Ik deed langer over alle opleidingen. En in mijn werkende leven als volwassene voelde het vaak als overleven. Diep van binnen was ik ongelukkig. Waarom? Omdat ik de verbinding met mezelf (mijn eigen levensenergie) kwijt was en mij niet vertelt was dat deze onzichtbare werkelijkheid bestaat. 

Het is echt niet gek dat kinderen gedragsproblemen laten zien als we opgroeien in een omgeving waarbij onze essentie wordt buitengesloten. Want wie van ons heeft op school geleerd over wie we zijn? Hoe we als mens in elkaar zitten? Wie heeft er mogen ervaren dat wij een brom van levensenergie in ons dragen wat tot uiting komt door ons lichaam heen? Wie wist dat we onderdeel zijn van een wereld van energie?

Als een kind de verbinding kwijt raakt met de bron van energie waar liefde, vreugde en plezier rijkelijk stromen dan stagneert het leven en wordt het moeizaam. De moeiteloosheid die we van nature in ons dragen wordt vervangen door moeten, aanpassen en presteren.

Het is tijd om de waarheid te erkennen. 

Het is tijd om niet langer voorbij te gaan aan wat we zijn en dat we erkennen dat er meer is dan wat we met het blote oog kunnen zien. Einstein heeft allang bewezen dat alles energie is en toch blijven we massaal in ontkenning. En ik weet zeker dat als je op zoek gaat je meer wetenschappelijke onderzoeken kunt vinden die dit aantonen, bijv over heartcoherentie. Kijk is op internet en doe je eigen onderzoek naar deze waarheid of stel je open voor nieuwe ervaringen, bijv door een familieopstelling mee te maken of een reiki sessie. 

Wat is er nodig? De juiste informatie en tools voor jou als ouder.

Als jij dit leest lieve ouder dan is het tijd om terug te komen bij jezelf en jouw eigen energie. Misschien vind je het nog raar of geloof je het nog niet helemaal. Maar je mag jezelf langzaam gaan openen voor het idee. Wat als het waar? En als het mij en mijn kind kan helpen bij de 'problemen' die zichtbaar worden?  Durf je het idee binnen te laten en het te gaan ervaren? JIj mag het gaan ervaren. Zelf.  Want de verbinding met die innerlijke bron van energie gaat jou als ouder alles wat je nodig hebt: veiligheid, rust, plezier, verbinding, vreugde, vertrouwen.

Stel je is voor. Dat je je kind vanuit die plek ervaart. In plaats van de onmacht, onrust, spanning, onzekerheid die je nu misschien ervaart in het opvoeden. Als jij die plek in jezelf kan vinden en daarmee verbonden bent. Wat voor plek biedt je je kind dan? Als jij dat kunt ervaren in jezelf? Wat voor ouder ben je dan? 

Dan ben jij die veilige haven die het kind nodig heeft om een gezonde eigen ontwikkeling doormaken. Als je een kind dat gevoel kan geven. Dan krijgt het een stevigheid in zichzelf waardoor het kan blijven staan ook als er uitdagingen zijn. Dan krijg je weerbaarheid en een kind met zelfvertrouwen. En die plek kan jij je kind als ouder bieden door jezelf te ontwikkelen en te leren hoe je die plek in jezelf creëert. Zo ben jij de veilige haven die het kind nodig heeft, in energie. 

Een moeizaam pad is niet nodig 

Net als jij heeft het kind de energie in zich waar zich alle liefde bevindt die het nodig heeft, waar het kind antwoorden kan vinden, vreugde, zichzelf kan leren uiten, zichzelf leiding geven in dit leven met twee voetjes op de aarde, waarin het kan genieten. Maar als we ons hier niet bewust van zijn dan trekken we het kind als het ware bij zichzelf vandaan om zich aan te passen aan de omgeving. En dat is het begin van een moeizaam pad. Met de juiste informatie en tools is een moeizaam pad niet nodig. En ik geloof dat de ouder degene is die deze deur kan openen voor het kind. Via zichzelf. 

Het oude werkt niet meer 

Ik geloof dat we dit met zijn allen niet willen. Ik geloof dat er veel lijden en pijn voorkomen kan worden door ouders te vertellen over de werkelijkheid van energie, zodat zij het kind ook vanuit dat perspectief gaan leren benaderen en opvoeden. Het is belangrijk dat we onszelf en het kind gaan zien zoals we echt zijn.

En wie is het kind in wezen? Denk maar terug aan toen je kind geboren werd. Een babytje, open, stralend, nieuwsgierig. Dat is de essentie. Dat is onze kern. Het is al een mens. Het is al zichzelf, zonder school, zonder iets te worden. Kun je het zien?

Want als gebleken is dat het oude niet meer werkt? Waarom houden we dan vast? 

Het is tijd voor iets nieuws

En gelukkig kunnen we bouwen aan een nieuwe basis en tegelijkertijd oude overtuigingen en beperkende patronen gaan loslaten. Zo komt er ruimte voor een nieuwe manier van leven.

De kinderen van nu zijn de brengers van een nieuwe werkelijkheid. Zij hebben iets anders nodig. Zij passen niet meer in de oude systemen, omdat het te ver staat van hun innerlijke bron van eigenheid. Zij kunnen niet anders dan dit zichtbaar maken aan ons, aan ouders, aan scholen, aan systemen. Zij laten met hun gedrag zien waar het schuurt en dat we een andere weg mogen inslaan. De weg van verbinding met onszelf, het weer gaan volgen van onze eigen natuur en dit toelaten in ons leven. 

Blijven we kinderen in deze systemen proppen of leren we zien welke boodschap het kind geeft?

Kijk naar je kind met andere ogen en durf een andere weg in te slaan. De weg die gelopen is loopt dood. Kies je eigen weg. En kom terug bij jezelf:

De echte jij, die prachtige bruisende mooie bron van energie waar je alles gaat vinden wat je zoekt. Voor jezelf, je kind en je gezin.