In deze blog laat ik je zien hoe optellingen een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan het terugbrengen van de rust en harmonie binnen een samengesteld gezin. Het is niet makkelijk om twee gezinnen samen te voegen. Beide gezinnen hebben hun eigen geschiedenis. Het samen een gezin vormen met de andere ouder van je kinderen - de scheiding - alleenstaand zijn en co-ouderschap - vervolgens weer verbinden in een nieuw gezin met een nieuwe partner. We zien hier al 4 verschillende fasen waar je als ouder doorheen gaat, maar waar ook de kinderen mee te maken krijgen.
Ieder mens gaat op zijn eigen wijze om met deze situatie. Maar een scheiding komt altijd met een wervelwind aan emoties, pijn en verandering. Er veranderd veel voor de kinderen, zij zoeken opnieuw naar hun plek ten opzichte van de ouders, moeten hun balans hervinden in deze nieuwe situatie die buiten hun macht om gaat. Zij hebben er mee te dealen. Dit vraagt van ouders om de kinderen emotioneel te begeleiden en ondersteunen. En dat is moeilijk als je ook nog door je eigen proces van afscheid, verwerking, misschien wel woede en pijn en verdriet heen gaat.
En dan ontmoet je iemand nieuw. Jullie zijn samen en willen je leven samen opbouwen. Er vormt zich een nieuw gezin. Deze vorming van zo'n nieuw gezin gaat niet zonder slag of stoot. Ieder heeft zijn eigen normen, waarden, gewoonten en innerlijke wereld waarin zich van alles afspeelt. Je kunt dit gewoon laten gebeuren en zien waar het schip strand. Of je kiest ervoor om hier bewust mee om te gaan en te kijken wat er nodig is om voor een fijne samenkomst te zorgen met de nieuwe samenstelling. Hieronder beschrijf ik 5 belangrijke inzichten voor ouders om het proces in eigen hand te nemen en zo goed mogelijk te begeleiden.
Wat is belangrijk om te weten?
Het gezin van herkomst is altijd de basis voor de kinderen. Dit betekent dat de kinderen onderdeel zijn van hun eigen familiesysteem en dit zal altijd zo blijven. Dat betekent dat het innerlijk beeld niet veranderd, op het moment dat er een samengesteld gezin wordt gevormd. Stel moeder Hannah (oranje) heeft 2 kinderen van 10 en 12 jaar. Nieuwe partner Ben (blauw) heeft 2 kinderen van 7 en 9 jaar. Dus ook al gaan zij samen een nieuw gezin vormen. Het familiesysteem blijft zoals hieronder. Moeder Hannah vormt een systeem met de vader van haar kinderen. En nieuwe partner Ben vormt een familiesysteem met de moeder van zijn kinderen. Alleen al dit besef en het innemen van je eigen plek kan wonderen verrichten voor de rust in je gezin.
5 belangrijke inzichten die jou helpen om rust en harmonie te vinden met een samengesteld gezin.
1. Ouders blijven samen ouders. Altijd.
De nieuwe partner kan nooit de positie van ouders overnemen. De vader en de moeder blijven de ouders. En hebben hun plek in te nemen ten opzichte van de kinderen. Of je nu gescheiden bent of niet, je blijft samen ouders.
Doe je dit niet en gaat de nieuwe partner op de positie van de andere ouder staan? Kinderen voelen intuïtief dat dit niet klopt. Dit kan zich uiten in boosheid, afwijzen of buitensluiten van de nieuwe partner en hem of haar niet tolereren als gezaghebbende. Dit kan heel goed te maken hebben met een nieuwe partner die onbewust probeert te positie van de andere ouder in te nemen. En dat is bedreigend voor een kind.
Ben je je hier bewust van? Dan neem jij als ouder de plek in naast de andere ouder. Dit doe je van binnen. Door de andere ouder zijn plek te gunnen, ook als je gescheiden bent, komt er rust bij de kinderen. Strijd tussen de ouders kan zorgen voor een loyaliteitsconflict. Als pappa boos is op mamma, mag ik dan nog wel lief voor mamma zijn? Welke kant moet ik kiezen? Wil mamma dat ik voor haar kies? Dit kan nooit de bedoeling zijn voor kinderen dat ze moeten kiezen. Dus hier heb je een verantwoordelijkheid als ouder. Hoe kan je ondanks de scheiding toch samen ouder zijn? En dat is een proces.
2. De kindrij.
Als je samen komt met een nieuw gezin dan kan het zijn dat een ander kind in één keer ouder is. Dat betekent dus dat een kind ineens kan voelen niet meer de positie van oudste te hebben en op een andere plek moet gaan staan. Dit kan voor onrust, stress en verwarring zorgen bij het kind.
De positie van het kind blijft in het gezin van herkomst altijd de oudste. Ook als er een samengesteld gezin komt. Hierin vinden geen verschuivingen plaats. Dus blijf je kind de oudste noemen en de jongste de jongste. Ga dit niet veranderen als er kinderen van een ander gezin bijkomen.
Doe je dit wel? Dan ontstaat er mogelijk strijd tussen de kinderen, omdat zij hun plek niet meer kunnen innemen die wel voor hen bedoeld is. En dat voelt onveilig, niet fijn en bedreigend voor een kind.
Ben je je hier bewust van? Dan kan je je kind laten merken dat jullie nog steeds samen ouder zijn. Dat jullie nog steeds een gezin vormen. Maar dat je samenleeft met anderen. Je kunt open staan en kijken wat het kind van jou nodig heeft ten opzichte van deze nieuwe mensen die er ineens bijkomen. Het belangrijkste is de kinderen op de juiste positie in gedachten voor je zetten. Dat geeft ze rust. Dan hebben ze een plek om thuis te komen.
3. De positie van de nieuwe partner bepalen
Ben je je hier bewust van? Dan kun je samen kijken hoe je de rol van de nieuwe partner in wil vullen ten opzichte van de kinderen. De nieuwe partner kan zich ook bewust zijn van de plek van de andere ouder en diegene zijn plek gunnen ten opzichte van de kinderen. Dat geeft voor de kinderen op de onderlaag veel lucht en ruimte. De dreiging is er niet, dus is er minder strijd omdat het energetisch niet klopt.
En de nieuwe partner kan een andere rol aannemen ten opzichte van de kinderen. Een liefdevolle volwassene zijn die hen ondersteunt en begeleid, maar niet de positie van de ouder innemen. Dit neemt niet weg dat je wel een ouderrol kan pakken. Maar met respect voor de positie van de andere ouder. Kinderen voelen dat. Dus wil je rust in het gezin? Heb dit helder en leer hoe je dit kunt doen.
4. Bij strijd? Neem verantwoordelijkheid!
Bij strijd met de andere ouder? Neem verantwoordelijkheid voor je eigen aandeel en voorkom dat je een deel van het kind afwijst. Dit geldt ook voor de nieuwe partner die oordeelt over de andere ouder of daar last van heeft. ieder heeft verantwoordelijkheid te nemen voor dat waar in hij geraakt wordt. En dat kun je leren.
Wijs je de andere ouder af? Verwijten, woede, veroordelen, afwijzen. Zijn allemaal vormen van afwijzing. Het kind is 50 procent mamma en 50 procent pappa. Dus weet dat als jij de andere ouder afwijst of dit nu hardop is of in de stilte van je eigen innerlijk. Een kind kan dit waarnemen en zal voelen dat een deel van hem of haar niet meer welkom is bij de andere ouder. Het kind voelt zich niet meer welkom, kan dat deel niet laten zien en voelt zich afgewezen.
Je bent natuurlijk niet voor niks gescheiden. Het ging niet meer samen. Dus reken maar dat je dit herkent in jezelf. Gelukkig is er een andere manier om hier naar te kijken en ermee om te gaan. Kies ervoor om te leren hoe je de band met de andere ouder kan verbeteren door jouw eigen patronen aan te kijken. Jij hebt namelijk iets te leren aan de thema's die je ex-partner je laat zien.
5. Maak onderscheid tussen de relatie als partners en je relatie als ouders.
Reactie plaatsen
Reacties